Platypus

Hallo allemaal, we hoorde dat we te weinig van ons lieten horen. Wat ik niet verwachte, maar in Australie vind je niet zo makkelijk een internet cafe. Ja, in de grote steden maar voor de rest lijkt het alsof we derdig jaar terug in de tijd zijn. Ze denken hier als ze wat aan hun shop doen, dat het lijkt alsof ze teveel verdienen en te duur zijn. Dus ziet het er niet uit. Na aankomst in Sydney hebben we de camper opgehaald en zijn we naar Bondi beach gereden. Ik heb me wat afgegild, Niels was niet echt gewend om de camper te rijden. We zijn zelf door rood gereden omdat hij de stoplichten niet gezien had.

Misschien kennen jullie Joel. Hij heeft een klein jaartje in Amsterdam gewoond en zit nu in Bondi. We konden bij hem douchen en heeft ons de beste en goedkoopste eetplekjes laten zien. Vanuit daar konden we de bus naar het centrum nemen. De Oprahouse met de brug was wel het indrukwekkenst. We hebben een opra geboekt voor de dertigste: Madam butterfly. We zien er erg naar uit. Toen we daar stonden bezefde we pas dat we echt aan de andere kant van de wereld waren.

We kunnen trouwens bij een baas van vrienden het vuurwerk bekijken. Ze hebben blijkbaar veel poen en hebben ook een appartement in Sydney...aan het water met uitkijk op de beroemde brug.

We zitten nu in Wyee bij vrienden die we in Chiang Mai ontmoet hebben. We hebben de Cmaper voor hun deur staan en maken dagtripjes van daar uit. We zijn onder andere naar een wijnvallei geweest, hebben een paar steden bezocht die daar in de buurt zijn en natuurlijk ook de bijbehorende stranden. Dit weekend hebben we met broeders en zusters gecampeerd. Grote kampvuren in de avond en veel gezelligheid overdag.

Niels heeft met die broeder waar we bij logeren gevist. We hebben dus al wat vis gegeten, want zo gaat dat hier. En ik vind het eigenlijk lekkerder dan ik dacht. Dus dat is ook weer heel goed.

O we hebben ook een paar uur langs een beekje geslopen om Platypus te zoeken. Vogelbekdier dus. We dachten dat we ze bij iemand in de achtertuin gingen kijken. Maar uiteindelijk moesten we dus een paar uur langs een beek lopen in een dichtbegroeidt bos en dat allemaal op slippertjes.

Niels zijn voeten zaten onder de modder en bloedzuigers. Iedereen vond dat wel grappig en ik helemaal totdat we er thuis achterkwamen dat ik er een op mijn buik had die zich al helemaal had volgezogen met mijn bloed. Maar het was het waard want we hebben het mooie beestje gezien!

Groeten van ons en geniet van de photo's.

Kusjes...